مادرم بین در و دیوار بود
سینه اش را رد یک مسمار بود
کوچه ای تنگ و دلی بسیار سنگ
بین کوچه مادرم بی یار بود
گو چه شد بر مادر پاکم که در
سن هجده سالگی بیمار بود
مرد بد سیلی به رویش می نواخت
مرد بد انقدر لاکردار بود
سیلی اش انقدر محکم بود که
مادر شبها دگر بیدار بود
پشت درب سوخته یک شاپرک
بال های شاپرک در نار بود
نام آن نامرد را پیشم مبر
مادرم از نام او بی زار بود
«جعفر ابوالفتحی»
